Chrzest Święty

Chrzest święty jest fundamentem całego życia chrześcijańskiego, bramą życia w Duchu i bramą otwierającą dostęp innych sakramentów. Przez chrzest zostajemy wyzwoleni od grzechu i odrodzeni jako synowie Boży, stajemy się członkami Chrystusa oraz zostajemy wszczepieni w Kościół i stajemy się uczestnikami jego posłania. Chrzest jest sakramentem odrodzenia przez wodę i w słowie” (KKK 1213)

Chrzest św. jest sakramentem, w którym przez polanie wodą i wymówienie słów sakramentalnych człowiek otrzymuje odpuszczenie grzechu pierworodnego i wszystkich grzechów przed chrztem popełnionych oraz staje się dzieckiem Bożym i otrzymuje życie wieczne.

Ustanowił go Chrystus i „powierzył wraz z Ewangelią swojemu Kościołowi, gdy polecił Apostołom: Idźcie i nauczajcie wszystkie narody, udzielając im chrztu w imię Ojca i Syna i Ducha Świętego” (Mt 28, 19).
Poprzez chrzest święty ludzie wchodzą do wspólnoty Kościoła, uczestniczą w powszechnym kapłaństwie, stają się uczestnikami Bożej natury, a wszczepieni w Chrystusa, w jego misterium śmierci i zmartwychwstania przechodzą ze śmierci grzechu do życia w łasce.
„Kościół, otrzymawszy polecenie Chrystusowe głoszenia Ewangelii i udzielania chrztu, już od pierwszych wieków chrzcił nie tylko dorosłych, lecz także niemowlęta. Zawsze bowiem uważał, że według słów Pańskich: ‘Jeśli się ktoś nie odrodzi z wody i Ducha Świętego, nie może wejść do królestwa Bożego.” (J 3, 5) Dzieciom nie należy odmawiać chrztu, ponieważ chrzci się je w wierze tego właśnie Kościoła, wyznawanej publicznie przez rodziców, przez chrzestnych i przez innych uczestników.
Dla dopełnienia całej prawdy sakramentu trzeba, aby dzieci były potem wychowywane w tej wierze, w której zostały ochrzczone.
Chrzest jest początkiem nowego życia – życia we wspólnocie z Jezusem i z wszystkimi, którzy w Niego wierzą. Na znak zapoczątkowania czegoś nowego otrzymujący chrzest zostaje nazwany po imieniu. Przeważnie jest to imię świętego, który ma być nam w życiu wzorem i patronem.
Przyjęcie chrztu pociąga za sobą konsekwencje. Człowiek ochrzczony winien żyć inaczej niż nie ochrzczony, bowiem dla niego miarą życia stał się Chrystus. Chrzest nie może być tylko wydarzeniem z przeszłości. Sakrament ten stawia przed nami zadania nieustannego upodabniania się do Chrystusa. Dla chrześcijanina oznacza to przyjęcie tego, co Jezus nakazuje: uznanie potrzeb bliźnich za swoje, stawanie po stronie cierpiących i słabych, szukanie woli Bożej w każdym zdarzeniu i jednoczenie się przez miłość z Bogiem.

Obowiązki rodziców dziecka:
- przygotowują się do chrztu dziecka;
- są obecni;
- publicznie proszą o chrzest;
- kreślą znak krzyża na czole dziecka;
- wyrzekają się szatana;
- składają wyznanie wiary;
- niosą niemowlę do chrzcielnicy;
- otrzymują specjalne błogosławieństwo;
- doprowadzają dziecko po chrzcie do poznania Boga (spowiedź św, I Komunia św., bierzmowanie);
- są świadkami wiary dla dziecka;
- przekazują wiarę wtedy, kiedy nią żyją na co dzień;
- spełniają obowiązki religijne (modlitwa, Msza św., sakramenty św.);
- razem modlą się z dzieckiem i za dziecko;
- wyjaśniają dziecku odpowiednie znaki religijne, znaczenie świąt i przygotowują się do nich;
- obchodzą z dzieckiem rocznice chrztu;
- świętują dzień Patrona;
- uczą miłości bliźniego (brak kłótni w domu, sąsiedztwie, pomoc sąsiedzka, przebaczenie, uczciwość szacunek dla starszych);
- zawierzają dziecko Bogu:

„Chcę dla mego dziecka tego, czego Ty, Panie, chcesz. Chcę być narzędziem w Twoich rękach”.
„Wiem, że to dziecko jest Twoją własnością. Ty je kochasz bardziej niż ja.
Ty chcesz jego dobra bardziej niż ja i Ty, Boże, troszczysz się o nie bardziej nią ja.
Prowadź je Twoją drogą i spraw, abym moimi decyzjami nie krzyżował Twoich mądrych planów”.

Obowiązki rodziców chrzestnych:
- wyznaczeni przez rodziców;
- przyjęli sakramenty: chrzest, eucharystia, bierzmowani;
- nie są ojcem ani matką przyjmującego chrzest;
- należą do Kościoła katolickiego;
- jeśli są małżonkami, to żyją w sakramentalnym małżeństwie;
- wyrzekają się szatana;
- wyznają wiarę Kościoła, w której dziecko otrzymuje chrzest;
- otrzymują specjalne błogosławieństwo;
- trzymają świecę i podają białą szatkę do chrztu;
- pomagają w chrześcijańskim wychowaniu dziecka;
- prowadzą autentyczne życie chrześcijańskie;
- żyją wiarą, nadzieją i miłością;
- modlą się za chrześniaka;
- kupią odpowiednią do wieku dziecka książkę religijną;
- zabiorą na pielgrzymkę do sanktuarium;
- w razie nie wypełniania obowiązków chrześcijańskich przez rodziców zwracają im uwagę.

Informacje szczegółowe związane ze chrztem:

Rodzice dziecka:

  1. Zgłaszają się do kancelarii parafialnej, celem sporządzenia aktu chrztu św. przynajmniej na tydzień przed planowaną datą chrztu dziecka, przynoszą ze sobą odpis aktu urodzenia z USC.
  2. Uczestniczą obowiązkowo w konferencji przygotowującej do chrztu świętego.
  3. Przystępują do Sakramentu Pokuty.
  4. Nie można udzielać sakramentu chrztu św. małym dzieciom bez faktycznej wiedzy rodziców lub wbrew ich woli.
  5. Jeśli rodzice dziecka żyją w związku cywilnym, kapłan powinien doprowadzić ich do zawarcia małżeństwa sakramentalnego przed chrztem dziecka. W wypadku, gdy rodzice żyją bez ślubu kościelnego z powodu przeszkód kanonicznych, należy żądać oświadczenia od rodziców dziecka i chrzestnych, że zobowiązują się wychować dziecko w wierze katolickiej.

Rodzice chrzestni:

  1. Posiadają zaświadczenie z parafii zamieszkania (nie zameldowania) o życiu religijnym.
  2. Obowiązkowo uczestniczą w konferencji przed chrztem św.
  3. Przedstawiają zaświadczenie ważnie odbytej spowiedzi św.
  4. Przynoszą na chrzest świecę i białą szatę.

Rodzicami chrzestnymi NIE MOGĄ zostać następujące osoby:

  • Nieochrzczone.
  • Należące do jakiejś sekty religijnej.
  • Które publicznie zaparły się wiary.
  • Które są wrogo ustosunkowane do wiary i religii.
  • Będące publicznymi, jawnymi grzesznikami.
  • Żyjące w małżeństwie bez ślubu kościelnego.